De Citadel van Verdun is een grotendeels ondergronds complex met een opgebouwd fort. Het heeft een gangenstelsel van 7 kilometer.
Verdun speelde een zeer belangrijke rol in de verdedigingslinie die in de periode na de Frans-Pruisische oorlog (1870) werd gebouwd. Langs de Franse oostgrens werd, als bescherming tegen een Duitse bedreiging, een sterke fortengordel aangelegd tussen Verdun en Toul en tussen Épinal en Belfort. Verdun bewaakte de noordelijke toegang tot de Champagne-vlakte en daarmee de toegang tot Parijs.
Ook had Verdun in 1914 standgehouden tegen de aanvallen van de Duitsers en zelfs hadden de forten de beschietingen van de Dikke Bertha’s doorstaan. Het garnizoen van Verdun was gehuisvest in de citadel van de stad, in de 17e eeuw gebouwd door Vauban. Aan het einde van de 19e eeuw was er een onderaards gangenstelsel aangelegd dat tijdens de slag dienst deed als werkplaats, munitieopslag, hospitaal en rustplaats voor de Franse troepen.
Je kunt een klein deel van de citadel bezoeken. Men wordt dan met een volautomatisch karretje langs een tiental projecties geleid. Deze projecties zijn korte speelfilmpjes die op een transparant scherm worden geprojecteerd in een echt ingerichte ruimte. De achtergrond is dus reëel, de personages staan daarin. Het geheel geeft een vrij realistisch beeld. De filmpjes moeten de sfeer van het fort tijdens de oorlog weergeven. Daar slaagt men maar matig in. Er is een scene waarin een officier zich tot op de rand van insubordinatie bij zijn superieur beklaagd over de slechte omstandigheden. Er heerst honger en ziekte, de lijken stinken en hij noemt het fort een rattenhol. Een paar scenes verder zien we een vrolijke bakkerij vol met broden en een eetzaal met het geluid van borden en bestek. Weinig overtuigend, wel onderhoudend. Een virtuele wandeling door een loopgraaf is door het met de wagen meerijdende projectiescherm wel overtuigend gedaan. De kinderen die achter ons in het karretje zaten werden er bang van.
Aan het einde van de tour is een gedeelte waar we te voet door mogen gaan. Hier wordt uitgebeeld hoe uit tien gekiste lichamen door een overlevende soldaat het stoffelijk overschot van “de” onbekende soldaat van Frankrijk is gekozen. Dit lichaam is vervolgens onder de Arc de Triomphe in Parijs ter aarde besteld, waar een eeuwig brandende vlam het graf markeert.
Dan komen we in een klein museum met artefacten uit de tijd.
Een leerzame middag, maar we gaan toch weg met het gevoel dat we daar niet voor waren gekomen. We waren benieuwd naar het inwendige en de uitgestrektheid van de citadel. De rondleiding in het fort Douaumont was beter voor geschikt.
We hebben alleen een paar foto’s van de buitenkant van de citadel. Binnen kon je niets fotograferen.
[tb_google_map]